مدل سازی کیفیت زیباشناختی منظر در فضای سبز شهری با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی

ارزیابی‌های کیفیت منظر عمدتا اشاره به نقش کلیدی عناصر طبیعی و مصنوعی منظر در ایجاد رضایت‌مندی و درک زیبایی از منظر دارند. هدف از این مقاله مدل‌سازی ارزیابی کیفیت زیباشناختی منظر با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی به منظور کشف روابط حاکم در ساختار منظر و ارتباط عناصر منظر با کیفیت زیباشناختی آن است. جهت انجام پژوهش حاضر چهار بوستان (جمشیدیه، نهج البلاغه، قیطریه، آب و آتش) با تنوع بالا در کیفیت منظر و شیوه طراحی در شهر تهران انتخاب گردید. در این تحقیق به منظور مدل‌سازی ارزیابی کیفیت زیباشناختی منظر، ویژگی‌های ساختاری و عناصر هریک از مناظر ثبت و اقدام به طبقه‌بندی کیفیت زیباشناختی منظر در سه کلاس کیفیت زیباشناختی نامطلوب، مطلوب و عالی گردید. به منظور پردازش داده‌ها با ابزار هوشمند شبکه عصبی، از شبکه پرسپترون چندلایه استفاده شد. با توجه به ضرایب تعیین شبکه معادل 88/0، 86/0 و 99/0 در طبقه بندی کلاس‌های 1 تا 3، دقت شبکه عصبی در پیش‌بینی کیفیت زیباشناختی منظر از سطح بسیار مطلوبی برخوردار است. آنالیز حساسیت نشان می‌دهد جهت طراحی مهندسی بوستان‌ها و دستیابی به کیفیت منظر مطلوب به کارگیری تجهیزات نماسازی، کوه یا سنگ و پوشش گیاهی در الویت قرار می‌گیرد. در مناظر با کیفیت زیباشناختی عالی، ویژگی‌های ساختاری منظر شامل ترکیب منظر و سیمای منظر نیز جایگاهی ویژه در تعیین کیفیت زیباشناختی منظر می‌یابند.